Χωρίς τίτλο

 

Τα όνειρα της ερωτικής αθωότητας, έχουν σβήσει από χρόνια τώρα. Χάθηκαν σαν παλιές ζωγραφιές πάνω σε τοίχους που σάπισαν από την υγρασία. Μαζί τους χάθηκε και η ανεμελιά. Εκείνη η ανεμελιά που πότιζε τα σεντόνια με ιδρώτα και μετρούσε την βαθιά ανάγκη να μεγαλώσουμε μέσα από ηδονές που δεν ξέραμε να τις αντιμετωπίσουμε. Πέρασαν τα χρόνια, μάθαμε την αξία του έρωτα, αλλά δεν παλέψαμε αρκετά να την κατακτήσουμε. Χαθήκαμε μέσα στον έρωτα της τσέπης και βαλθήκαμε να μετρήσουμε τον έρωτα σε ποσότητα. Κι όλο βαφτίζαμε αυτή την ποσότητα ποιότητα, αλλά ξεχνούσαμε πως η ποιότητα είχε μείνει πίσω…σε εκείνα τα χρόνια της ανεμελιάς.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το 1991 με την Nikon F3, με Α/Μ φίλμ Ilford, σε studio. Η εκτύπωση της, ψηφιοποιήθηκε το 2015 και η τελική επεξεργασία έγινε το 2018 στο Photoshop.